Vrijwillig verwoord

Of ik haar alsjeblieft even vast wilde houden…

Enige tijd geleden was ik in een thuisinzet bij een dame van halverwege de 50, laten we haar Irene noemen. We hadden een klik.
Bij de begeleiding naar het toilet – arm in arm – vertrouwde ze me toe, dat ik net zo aanvoelde als haar moeder, hetzelfde postuur en zo. Zij heeft veel van haar moeder gehouden, dus dit liet me niet helemaal onberoerd.
Een van de diensten later verplaatste Irene zich met rollator door het huis, met mij in haar kielzog. Ze stond stil en vroeg of ze me een rare vraag mocht stellen. Dat mocht. Of ik haar alsjeblieft even vast wilde houden…
Natúúrlijk wilde ik dat. We hebben elkaar lekker even vastgehouden, beiden ontroerd…
Misschien niet professioneel, maar wel heel menselijk. En een volgende keer zou ik het zo weer doen…

Clary de Reus, Hospice Beverwijk